2 stukken cheesecake verder...

Ik groei...qua kilo's maar ook gua ervaringen

Ik had een heel verhaal getypt...Helaas niet opgeslagen...

Dus doen we het een dag later nog een keer...2 stukken cheesecake verder...

Joshua tree
Enorm genoten van het uitgelaten gezichtje van Lara. Wat een berggeitje zeg, net als mamma...vroeger althans. Hitte speelde me vast parten ha ha. Het leuke is dat je via het reizen je kind ook weer beter leert kennen omdat ze gewoon dingen anders beleeft en anders ziet...geweldig! Ook op andere dieren en landschappen reageert ze heel grappig. Afstanden snapt ze niet. En hoezo ritme, structuur en hoeveel R's ook alweer? Als ik het gezonde blije koppie zie begrijp ik nu wat haar echt goed doet en wat ze nodig heeft: de natuur o.a.! Nou ja en een ontspannen moeder natuurlijk. De stress heeft nog steeds niet toegeslagen...ik zit er echt op te wachten ha ha. Elke dag weer. Sneeuw, ijspegels, route moeten wijzigen, te weinig broeken meegenomen etc. Nee...nog geen paniek. Ik ben na een dikke week nog steeds zwaar ontspannen...wat me in 6 maanden thuis niet is gelukt, lukt hier in een week. Damn! Nope...nog geen stress. Ik kan nu wel echt concluderen dat ik volop geniet en ontspannen ben. Och, ik ben bijna weer de oude...met wat extra kilootjes dus.

We kamperen bij Needles bij route 66. Daar laat aangekomen op een RV parking en blijkt het voor leden te zijn. Een member kwam ons achterna en vond het van zijn eigen club toch wel bekrompen dat wij daar niet mochten staan en regelde dit voor ons...met een biertje en een Shirley temple...De hele avond hebben we gezellig in een hele vage club, een heel vaag dorp maar met superleuke wat oudere Amerikanen gekletst...mooie gesprekken wel te verstaan. Een dag later keken we elkaar aan en dachten van elkaar wel er achter te zijn gekomen waar we nu lid van zijn geworden. Ha ha, nee dus...

Historic Route 66
Vergane glorie maar erg leuk, gewoon een must! De sfeer is heerlijk en ze zijn er nog zo trots op. Jammer dat vele stukken zijn vervangen. Vanwege het slechte weer hebben we even het idee gehad om route 66 te gaan rijden maar dat is gekkenwerk natuurlijk...het zullen de biertjes wel zijn geweest.
Onderweg een coyote gezien! (ik dan, Dethmer ziet alleen in gedachten die op de bar...).
In Williams gekampeerd en later bezocht, leuk western stadje en met 6 t 'shirts van route 66 hebben we het verlaten. O ja, overdag zijn we naar Bearizona geweest. Fantastisch! Veel beren gezien die gewoon rondom de bus lopen...met open ramen...Beekse Bergen, eat your hart out!

Snow in Flagstaff
Tja, wat doe je met sneeuw...shoppen dan maar...ook daar waren we snel klaar mee...laat dat cafe van 24 jaar geleden ook maar zitten. Het is maar het verleden...tijd voor nieuwe moves on the pooltable...

Sedona
Gelukkig wel aangedaan! Ligt prachtig verborgen in een vallei. Het stadje zelf was erg knus en gezellig en New Age all over! Helemaal Ik dus. Na onze aura's te hebben gebalanseerd, de toekomst gekarmariseerd (hi hi) en onze chakra's hebben uitgelijnd...konden we naar Bell Rock. Stond op mijn lijstje omdat hier de aardstralen duidelijk voelbaar zouden zijn.
Wederom zo genoten van Lara...ze wilde die rots maar beklimmen en we zijn een behoorlijk eind gekomen. Daarna werd het te gevaarlijk. Lara vraagt nu elke dag: gaan we weer een berg bekiimmen? We hebben heerlijk op Bell Rock gelegen en magisch voelde het zeker. De stilte en aanblik ervan is magisch...of het is misschien de kracht van de aardstraling. Het leuke is dat Lara nu aan andere kindjes uitlegt dat ze op een berg heeft gezeten die krachten heeft. Heerlijk!

Meteo Crater
Bijna ook overgeslagen maar och wat goed dat we dit niet hebben gedaan...waar het slechte weer ons toch naar toe leidt ja...misschien is dit een hint. Gone with the Wind...en leef zoals de Indianen hier leven. Ik zou best eens een paar maanden in een stam willen verblijven ;-). Op mijn bucket list dan maar...Over wind gesproken...niet normaal hier die wind en hoe het ons huis op wielen bijna van de weg veegt.
De krater...fantastisch maar weer. De best bewaarde krater, ontstaan door een meteoriet, van de wereld. Bijzondere geschiedenis en erg informatief. En indrukwekkend om te zien uiteraard. Ook leuk om zoiets aan Lara uit te leggen al hebben we dat wel een aantal keren moeten doen...begrijpelijk want wat snap ik er zelf van? Het idee dat er elke dag vele meteorieten aan ons voorbij gaan...hmm. Gevaar is overal om ons heen...niet alleen in onze cellen (sorry schat, zit nog steeds in het verwerkingsproces). Maar...gevaar gaat ook elke dag aan ons voorbij!
Lara gaat al steeds meer op een Indiaantje lijken met prachtige verenklipjes in het haar...

Petrified Forest
Wouw wouw wouw...waar het slechte weer ons naar toedrijft.
Ooit versteend hout gezien? Nah, ik nu wel en ook wederom erg indrukwekkend. Het is net een maanlandschap waar je over loopt en is dus ook prehistorisch...wat een ervaring.
Vervolgens zijn we doorgereisd naar Monument Valley. Grand Canyon moet nog steeds even wachten op ons. De weg ernaartoe was geweldig. Allereerst alleen maar recht toe recht aan met constant hetzelfde landschap. Wel leuk want het is alsof je in een achtbaan zit. Naar boven...over het randje en zoef naar beneden. Met z'n drietjes in een karretje en Lara vindt het geweldig als we gillend afdalen...

Vervolgens zagen we alleen maar rode rotsformaties, waar we ook keken. Wat is dit indrukwekkend! Magisch! Adembenemend maar weer (en ik heb het al zo benauwd...ja, nog steeds hoesten, kan er nog niets van maken...sneeuw, hitte, stress, geen stress, zeelucht, pollen, geen pollen en allerlei vreemde grassoorten...ik hoest gewoon lekker door zucht). En dan rijd je uren door zo'n landschap...met amper een ziel op de weg. De tijd staat gewoon stil. Ja, ik denk dat ik het heb gevonden ha ha. Reizen maakt dat ik het zo beleef. De tijd staat stil omdat je maar 1 ding kan doen op zo'n moment: je verwonderen. Misschien dat Lara zich daarom ook zo makkelijk aanpast aan het reizen en dit alles. Zij doet niet anders. De prachtige natuur neemt ons mee naar een stilte, niet eens een andere plek maar een soort van niemandsland...nee ook niet, zucht...gewoon niet uit te leggen en misschien moet ik dat ook maar niet proberen. Je weet vast wel wat ik bedoel! Misschien is het gewoon in opperste staat van ZIJN zijn al heb ik dit nooit zo begrepen. Is dit dan ZEN? Het Boedhisme? Bij mij moet er altijd een gevoel of emotie bijkomen maar die kan ik nu dus niet vinden. Afijn, ik zal het hier mee moeten doen ha ha. Zoals Dethmer ook heel mooi zei tegen de gezellige Brabanders die we tegenkwamen: je bent zo klein en nietig maar wel 1 met al dit moois...je wordt er gewoon een onderdeel van. Afijn...misschien dat een Navajo Indiaan of Sjamaan me dit kan vertellen. Nee Lin, laat het maar gewoon zo en geniet...Stress? Pfff, nog steeds niet. Zwaar irritant, het is dus echt gewoon weg. Deal! Ik heb het er gewoon niet meer over...